Oğluma Mektup

Oğluma Mektup

Bir yaz
Akşamıydı
Bir huzur akşamıydı

Issız sessiz karanlık bir yoldu
Ağustos böcekleri ötüyordu
Yanlızca

Baban sen ve ben
Nelerden bahsettiğimizi
Hatırlamıyorum

Kumsalda otururdum
Sizi uyuttuktan sonra
Yanlızlığıma ağlardım

Bilseydim yanlızlığın bu gün
Olduğunu
Kumdan kaleler yapar
İçine saklanırdım

Daha çok öperdim seni
Ter kokunu içime çekerek

Babana kızmazdım
Bana yaşattığı yanlızlık için
Ve yanlızlığımı bitirmek için
Hayatımı bir bitki gibi
Çekip almazdım saksıdan

Sana hayatın hayal kurmayacak kadar riskli
Denizin göründüğü gibi sessiz olmadığını anlatırdım

Yakamozları saymaktan yorulurdum belki
Peri masalarında uyuturdum seni

Kumlara uzanıp yıldızları seyrederdik
Yıllardır yıldızları seyretmiyorum ben
Sahte bir gülüm
Sahte gülüşüm

Anılardan sıyrılmadı yıllarım
Bir ihtiyar gibi yas tuttum ardınızdan



Birgün
O ıssız
O sessiz
O karanlık
Yolda olursan

Ağustos böceklerinden birini
Zarfa koy
Ve bana gönder

İnan hepimizi çok özledim......